SERAT BABAD TANAH JAWI (Versi PAkubowono VI)

SERAT BABAD TANAH JAWI 

(Versi Pakubowono VI)

Sri Susuhunan Pakubuwana VI inggih punika Susuhunan Surakarta ingkang kaping gangsal ingkang jumeneng nata wiwit taun 1823 – 1830. Dhèwèké uga jejuluk Sinuhun Bangun Tapa amarga kasmarané tapa brata.

Munggeng sarkara ring ukara nis,

sasmita tan sumukeng pustaka,

kang tyas rujit karejete,

lir antaka kawantu ,

Murwisesaning Yyang kaeksi,

kang nitah amamatah,

ing boga sawegung,

kang amurwa sifat purba,

kang ambagi sagala isining bumi

nimpuni paripudya.

 

Kang asih mring rahsanya ngasihi,

mangka manggala para dinuta,

diperig rat wuryaning rate,

respatikang rinasul,

warana ris nayakeng bumi,

kuneng awit kawangwang,

wawangson winangun,

rawining rat nusa Jawa,

kinarsakken dinawa supaya dadi,

manfangat winasiyat.

 

Mangka pangenget amemengeti,

wajib sajarahing tanah Arab,

tuhu ing Jawa tan pae,

pamilanging luluwur,

pan ingunikalimosadi,

pusaka pinustaka,

ing karsa sang prabu,

Pakubuwana kaping pat,

pinrih aja parbatan wit carita di,

ayya nanggung rekasa.

 

Rikang nalika mreteng palupi,

limalas Ngakhad Rabiyulawal,

kanem mangsa lifwarsane,

Von wuku Julungarum,

margeng nata kaswareng dasih,

pareng ingkang sengkala,

mugya Hyang Aruhur,

marma martana nugraha,

mawantua safangat si murteng bumi,

mring sang kretarteng praja.

 

Purwaning wasita kang tinati,

sajarahing nata kina-kina,

ing nusya ]awa babade,

dhihin ingkang luluhur,

Nabi Adam putra Esis,

Esis putra Nurcahya,

Nurcahya asunu,

iya mangaran Nurrasa,

sang Nurrasa ya aputra sanghyang,

Wening aputra sanghyang Tunggal.

 

Santo saa ri ward ay a dining,

muktamate carita punika,

winangun lawan’kususe,

tinurut urutipun,

malar dadya tepa palupi,

rikang karsa amarna,

nenggih jeng Sinuhun,

Pakubuwana ping sapta,

angluluri anggiting rama narpati,

piririhsapangatira.

 

Tumeraha trus ing wuri-wuri,

warananing murweng kawiryawan,

wahyaning wahyu wiyose,

mawantua rahayu ..,

yuwanane dennya ngayomi,

ring wadya sadayanya,

kasub sabiyantu,

aywa na sangsayanira,

amanggiha suka arja ,

dining dana narendra.

 

Nihari nalika marteng palupi,

Ttimpak Wage ping gangsal ing Rajab,

lumaksaneng taun Ehe,

Sancaya mangsa catur,

Mandhasiya den-sengkalani,

dadirasa sabdendra,

muga Hyang kang ruhur,

marma martana nugraha,

inistura ing rahmat sang murbeng bumi.

 

Nanging ta ingkang wayah ing benjing,

kangjeng Panembahan Purbaya,

punika kang madeg rajeng,

umadegipun ratu,

Ngadipala puranireki,

langkung sangsanira,

rikang purwanipun,

wesana luhur kalintang,

anglangkungi ing sama-samaning aji,

umadeg adilira.

 

………….

sawingking tuwan besuk,

ingkang pasthi umadeg aji,

inggih wayah paduka,

panjenenganipun,

ngadhaton ing Adipala,

kilen lepen Semanggi pecane benjing,

sangsaya karatonnya.

 

Nanging purwane kewala benjing,

sangsayane ingkang panjenengan,

way ah paduka ing tembe,

dining wesananipun,

apan madeg nata dibya di,

netepi adil ing Hyang,

tuhuning pinunjul,

ing sasama-sama nata,

tanah sabrang tan ana kang nyanyameni,

jenenge wayah tuwan.