SABDA SRI AJI JAYABHAYA
KANG AWIT SATRIA PININGIT NGANTHOS KOLOBENDU LAN KOLOSUBO
Raja Mbumi Kadhiri Prabu Sri Aji Jayabhaya Ratu Mamenang (1135-1159) dikenal kanthi istilah kang dikenal minangka Ramalan Jayabaya.
Sabda Ramalan kasebut ditulis ing pirang-pirang naskah, ing antarane Serat Jayabhaya Musarar, Serat Pranitiwakya, lan sapanunggalane.
Kajawi punika ugi kasêbut ing Babad Tanah Jawi.
Salah sawijining tulisan kasebut nyritakake kedadeyan bencana gedhe sing nyebabake korban akeh kaya sing ditulis ing bait ing ngisor iki :
Akeh ingkang gara-gara.
Udan salah mangsa prapti,
Akeh lindhu lan grahana,
Dalajate salin-salit.
Pepati tanpa aji.
Anutug ing jaman sewu,
Wolung atus taun tanah Jawa pothar pathir,
Ratu Kara Murka Kuthila pan sirna.
Maknanipun :
Kathah kedadosan lan kedadosan ing alam ugi ing pagesangan masarakat manungsa ingkang mirunggan. Mangsa rendheng ora teratur lan asring teka karo udan sing dhuwur (banjir) nganti ora ana udan babar pisan (kekeringan). Lindhu asring kedadean lan nyebabake akeh nyawa manungsa, kewan ternak lan properti, uga fenomena alam misterius sing kerep, yaiku grahana rembulan lan gerhana matahari. Wektu sing cilaka iki bakal kebak kasangsaran amarga wong-wong ditindhes dening penguasa sing licik lan sewenang-wenang. Masyarakat uga ora peduli marang sapadha-padha, ketidakadilan kang merajalela ing bumi. Ing tengah-tengahing jaman kang peteng ndhedhet iki, Jayabaya ngira-ira bakal tekane Sang Juru Slamet, yaiku Satria Piningit. Nanging, sawise wektu sing paling nyoba iki, bakal teka jaman anyar, jaman kamulyan lan kamulyan. Jaman Emas Nuswantara. Lan jaman anyar iku bakal teka sawise rawuhe Ratu Adil, utawa Satria Piningit.
Wonten ing cakepan serat menika Sri Aji Jayabhaya nyebataken ciri khas Satria Piningit :
Bakal ana dewa sing katon awak manungsa kaya Batara Kresna, watake kaya Baladewa, bersenjata trisula (ayat 159).
Badhe wonten dewa ingkang badanipun manungsa : Nyebataken bilih Satria Piningit menika wujudipun kados kita manungsa limrah, ananging sejatosipun inggih punika dewa. Kanggo ngerti sejatine wong iku ora gampang, kajaba kanggo kanca utawa gelar sing luwih dhuwur kuwi sing njalari Satria Piningit.
Satria Piningit kuwi duweni rupa sing nggantheng kaya dewa, nduweni watak tegas.
Disebutno ketingal Satria Piningit kaya Batara Kresna (gagah pideksa, wibawa) lan nduweni watak tegas kaya Baladewa.
Bersenjata Trisula Wedha, yaiku gegaman utawa pusaka kiasan.
Kanthi nganggo Trisula Wedha, tumrap ukara sing siji iki kaya-kaya dimaknai kanthi implisit, amarga ora mungkin Satria Piningit sing sepi bisa nggawa trisula ing endi-endi, katon ketok sing njalari dheweke ora lagi pining.
Tegesipun Trisula Wedha saged dipuntegesi kanthi wiyar dados tiga, kadosta ngelmu amal lan iman, utawi bumi, langit lan saisinipun, kiwa tengen lan tengah.
Iki cocog karo kuwalitas mulia sing ana ing pirang-pirang dewa Hindu.
Ramalan Jayabhaya iku banjur dikarang dening Raden Ngabehi Ronggowarsito (1802-1873), pujangga agung karaton Solo. Salah sawijine ramalan yaiku ngenani tekane Jaman Kolobendu, sing miturut Candrasengkala, utawa angka taun Jawa, bakal teka ing taun 1997.
Jaman Kolobendu iki bakal rampung karo teka jaman Kolosubo, sing miturut Candrasengkala, pas karo taun 2025. Kacarita ing jaman Kolobendu bakal ana konflik lan permusuhan antawisipun komponen-komponen bangsa, amargi adu-adu kaliyan dalang ingkang boten kasat mata, amargi wonten ing wingking.
Bait sing ngunggahake ramalan iki yaiku :
Jaman Kolobendu,
Entenono Nuswantoro bakal ketampan bendu,
Yen wis teko pandito ambuka wiwaranging Neroko,
(Condro sengkolo 1997)
Pralambange jago tarung ning njero kurungan
Dalang wayang ngungkurke kelir
Sing nonton podo nangis
Entenono waluyo lan tentreme
Mengko nek wis tumeko
Pendowo Mulat Sirnaning Penganten
(Condro sengkolo 2025).
Kasebat Jaman Kolobendu miturut Ronggowarsito, tegese Jaman Kolobendu (Carut Marut).
Ngenteni, nuswantara bakal nemoni bencana.
Yen wis teka ing taun 1997 Lambange yaiku jago tarung ing kandhange. Dalang ngentasake lakon.
Sing nonton padha nangis.
Ngenteni umur makmur lan tentrem. Mengko yen teka ing 2025.
Tegese Nuswantara bakal oleh bebendu utawa bencana.
Nalika taun 1997 teka (Pandito Ambuko Wiwaraning Neroko).
Pandito = 7,
Ambuko = kabuka = bolongan = 9, Wiwara = lawang = buka = bolongan = 9,
Neroko = 1.
Tegesipun, Condro Sengkolo taun 1997. Ing taun 1997 Indonesia ngalami bencana ekonomi sing ageng, minangka tandha wiwitane jaman Kalabendu.
Jago jago gelut ing kurungan tegese akeh memungsuhan, padudon lan padudon antarane anak bangsa.
Dalang ngentasake lakon.
Tegesipun, Samukawis ingkang kadadosan menika gadhah dalang ingkang nata, dalang ingkang boten kasat mata utawi wonten ing wingking.
Sing nonton nangis, tegese rakyat sing dadi korban lan sengsara.
Mula ngenteni jaman karaharjan lan katentreman, ateges bangsa lan katentreman bakal teka, mula ngenteni tekane.
Mengko yen teka ing 2005, (Pendowo Mulat Sirnaning Penganten).
Pandowo = 5,
Mulat = ningali = mripat = 2,
Sirno = ilang = 0,
Sarimbit = sakjodho = kanca = penganten = pasangan = 2.
Condro Sengkolo Tahun 2025.
Jaman Kolosubo utawa jaman kamakmuran lan tentrem bakal teka ing taun 2025.
Kolosubo tegese Alemono = diakoni lan diajeni dening donya.
KALABENDU
Istilah iki pisanan dikenalaké déning R Ng. Ronggawarsita III. Minangka paugeran pungkasan ing rentetan pujangga Jawa, murid Ngulama Ki Imam Besari Ponorogo bingung karo ramalane.
Ing Serat Jati Sabda, ing tulisane :
Waluyaning benjang yen wus ana wiku
memuji ngesthi sawiji
sabuk lebu lir majenun
galibetan tudang-tuding
anacahken sakehing wong.
Iku lagi sirep jaman kalabendu
kalasuba kang gumanti
wong cilik bisa gumuyu
nora kurang sandhang bukti
sedyane kabeh kalakon.
Jaman edan rampung nalika ana pandhita manembah marang Gusti Kang Maha Tunggal sabuk lemah, kaya wong edan mlaku mrana-mrana, nuding drijine ngetung cacahe saben wong.
Ing wektu iku, jaman kalabendu rampung owah karo jaman Kalasuba.
Wong biasa bisa ngguyu.
Ora ana kekurangan pangan lan sandhangan. Kabeh impen dadi kasunyatan.
Wonten ing serat kalabendu menika nama jaman.
R Ng. Ronggawarsita uga nyebutake jaman iku jaman edan.
Beda jeneng, beda tekane, nanging hakekate padha, jaman kalabendu utawa jaman edan iku jaman sing ora dikarepke, nanging mesthi bakal teka. Kita kudu nampa lan urip kanthi mantep.
Dibuwang ing jaman kaya ngono, tugas utama kita yaiku njaga kewarasan, kesehatan pikiran (lan) pikiran.
Aja edan.
Aja kesapu dening ombak saka kabodhoan massa.
Anglar ilining banyu, dhawuh Sunan Kalijaga, mubeng apa ora mubeng.
Urip laras karo ilining banyu kali, mili nanging ora kebacut.
Ing bait 257, tembang 24 nganti 44 nerangake kanthi rinci tandha-tandha jaman Kalabendu. Serat Kalatidha anggitanipun R.Ng. Ranggawarsita kang katon wis diadaptasi (akeh versi) lan kalebu ing rubrik Serat Centhini ing perangan iki, bisa banget amarga panulisan Serat Centhini dumadi bebarengan karo panguripane R. Ng. Ranggawarsita, malah pambukane Sera Centhini jilid 5, digawe dening dheweke. Kemungkinan liyane kenapa Masa Kalabendu entuk porsi sing luwih gedhe ing Serat Centhini :
1. Tafsiran Kalabendu inggih menika jaman 1800-1900 nalika serat Centhini dipunserat.
2. Serat Kalatidha ingkang kadhapuk dados Serat Centhini pupuh 257 punika namung minangka gegambaran ingkang kalampahan kala wau dening Ranggawarsita lan sanes ramalan babar pisan.
Gegambaran kadadeyan jaman Kalabendu iku meh padha karo kedadeyane bangsa Indonesia saiki, mula dibukak interpretasi yen jaman Kalabendu yaiku periode sing bakal rampung ing taun 2000.
Tandha-tandha jaman wis ora katon tandha-tandha, bilih kita sampun mlebet ing jaman Kalasuba inggih menika jaman saksampunipun pungkasaning jaman Kalabendu (minangka prediksi Jayabhaya).
Mbok menawi saged dipuncariyosaken ilustrasi saking jaman Kalabendu wiwit saking tembang 28 ngantos 44 pupuh 257 Serat Centhini jilid IV :
Wong agunge padha jail kurang tutur, marma jeng pamasa, tanpa paramarteng dasih, dene datan ana wahyu kang sanyata.
Keh wahyuning eblislanat kang tamurun, apangling kang jalma, dumrunuh salin sumalin, wong wadon kang sirna wiwirangira.
Tanpa kangen mring mitra sadulur, tanna warta nyata,akeh wong mlarat mawarni, daya deye kalamun tyasenalangsa.
Krep paprangan, sujana kapontit nurut, durjana susila dadra andadi, akeh maling malandang marang ing marga.
Bandhol tulus, mendhosol rinamu puguh, krep grahana surya, kalawan grahana sasi, jawah lindhu gelap cleret warsa.
Prahara gung, salah mangsa dresing surur, agung prang rusuhan, mungsuhe boya katawis, tangeh lamun tentreming wardaya.
Dalajading praja kawuryan wus suwung, lebur pangreh tata, karana tanpa palupi, pan wus tilar silastuti titi tata.
Pra sujana, sarjana satemah kelu, klulun Kalathida, tidhem tandhaning dumadi, hardayengrat dening karoban rubeda.
Sitipati, nareprabu utamestu, papatih nindhita, pranayaka tyas basuki, panekare becik-becik cakrak cakrak.
Nging tan dadya, paliyasing Kalabendu, mandar sangking dadra, rubeda angrubedi, beda-beda hardaning wong sanagara.
Katatangi tangising mardawa-lagu, kwilet tays duhkita, kataman ring reh wirangi, dening angupayasandi samurana.
Anaruwung, mangimur saniberike, menceng pangupaya, ing pamrih melok pakolih, temah suhaing karsa tanpa wiweka.
Ing Paniti sastra wawarah, sung pemut, ing zamanmusibat, wong ambeg jatmika kontit, kang mangkono yen niteni lamampahan.
Nawung krida, kang menangi jaman gemblung, iyajaman edan, ewuh aya kang pambudi, yen meluwaedan yekti nora tahan.
Yen tan melu, anglakoni wus tartamtu, boya keduman, melik kalling donya iki, satemahe kaliren wekasane.
Wus dilalah, karsane kang Among tuwuh, kang lali kabegjan, ananging sayektineki, luwih begja kang eling lawan waspada.
Wektu iku, wus parek wekasanipun, jaman Kaladuka, sirnaning ratu amargi, wawan-wawan kalawan memaronira.
Maknanipun :
Pemimpine padha nakal, omong kosong, ora bisa dipercaya lan ora duwe wahyu sing sejati.
Wejangan kang tumurun iku wahyu saka setan lan angel kanggo kita mbedakake, akeh wanita kang ilang isin.
Rasa paseduluran ilang, ora aweh kabar lan akeh wong mlarat maneka warna kang uripe susah banget.
Ana akeh perang sing nglibatake kriminal, kejahatan / rampokan lan rudo pekso tambah akeh lan akeh maling sing mlarat ing dalan.
Alampun ugi kedadosan kathahipun grahana surya lan rembulan, udan awu saha lindhu.
Anginé prahara lan mangsané salah, akèh kerusuhan kayata perang sing ora dimangertèni mungsuh endi sing njalari ora bisa nduwé rasa ayem ing ati. Panguwasa negara wis ora ana, kabeh aturan, keamanan lan aturan wis ditinggal.
Para penjahat lan para pemimpin ora ngerti apa sing ditindakake lan tansah nyebabake masalah / kesulitan.
Pemimpin ngomong kaya-kaya kabeh wis apik yen mung nutupi kahanan sing ala.
Ingkang dados pratandha jaman Kalabendu punika sansaya susah, lan solah bawa/panemunipun tiyang saking pundi kemawon mawarni-warni.
Dibarengi nangis lan sedhih sing jero, sanajan bisa dipoyoki, nyoba ndeleng tandha-tandha sing didhelikake ing kedadeyan iki (ketoke iki ekspresi saka penulis lagu iki).
Upaya tanpa pamrih.
Menehi pepenget ing jaman kang gumedhe kanthi wicaksana, supaya apa kang kelakon/apa kang bakal kelakon bisa dadi pepeling (pepeling saka R.Ng. Ranggawarsita).
Kanggo mbuktekake, sampeyan bakal ngalami jaman edan, yaiku jaman edan, angel ngadeg, yen edan ora tahan.
Yen sampeyan ora ngliwati, sampeyan ora entuk duwe properti, sing pungkasane bisa keluwen.
Satemene karsaning Gusti Allah, wong kang lali marang rejeki, nanging sejatine luwih begja, yaiku wong kang eling lan waspada (ing tumindak becik lan mulya).
Nalika iku wis cedhak pungkasane jaman Kaladuka.
KALASUBA
Wonten ing pupuh 258, wiwit jaman Kaladuka dados jaman Kalasuba ingkang langkung sae kados ing tembang 1 dumugi 6 mangkene :
Saka marmaning Hayang Sukma, jaman Kalabendusirna, sinalinan jamanira, mulyaning jenengan nata,ing kono raharjanira, karaton ing tanah Jawa,mamalaning bumi sirna, sirep dur angkaramurka.
Marga sinapih rawuhnya, nata ginaib sanyata, wijiwijiling utama, ingaranan naranata, kang kapisan karanya, adenge tanpa sarana, nagdam makduming srinata, sonya rutikedatonnya.
Lire sepi tanpa srana, ora ana kara-kara, duk masih keneker Sukma, kasampar kasandhung rata, keh wong katambehan ika, karsaning Sukma kinarya, salin alamnya, jumeneng sri pandhita.
Luwih adil paraarta, lumuh maring brana-arta, nama Sultan Erucakra, tanpa sangakan rawuhira, tan ngadu bala manungsa, mung sirollah prajuritnya, tungguling dhikir kewala, mungsuh rerep sirep sirna.
Tumpes tapis tan na mangga, krana panjenengan nata, amrih kartaning nagara, harjaning jagat sadaya, dhahare jroning sawarsa, denwangeni katahhira, pitung reyal ika, tan karsa lamun luwiha.
Tan na dursila durjana, padha martobat nalangas, wedi willating nata, adil asing paramarta, bumi pethik akukutha, parek lan kali Katangga, ing sajroning bubak wana, penjenenganin sang nata.
SATRIO PININGIT AWATA SULTAN HERUCAKRA
Adhedhasar ngonceki otak atik gathuk kanthi luhuring manah Kadita ngitung usuk, ramalan Jayabhaya, pawongan kang diwastani Satria Piningit awata Sultan Herucakra isih manut marang pudak sinumpet (ati kang suci kang isih didhelikake dening gaibing Gusti Pengeran).
Adhedhasar ramalan Jayabhaya, wong iki, isih manut marang Pudak Sinumpet (wong kang resik ati kang isih didhelikake dening gaibing Gusti Pengeran). Kanthi cara iki, dadi narik kawigaten kanggo ngrusak ramalan Jayabaya, banjur nyoba napsirake kode Jayabaya.
Aja serius banget.
Ngaso salah.
Iku dudu ilmu pas sing bisa prédhiksi apa sing bakal kelakon.
Ciri-ciri Jaman Kalabendu :
1. Kapisan, artati utawa dhuwit. Bukti nuduhake yen saiki wong-wong padha saingan kanggo mburu dhuwit lan iki pancen bener.
2. Kapindho, nistana (kedaulatan). Ora bisa dipungkiri yen saiki akeh rakyat kita urip mlarat. Keluwen, rampog, pemerasan utawa rampokan minangka bukti sing jelas yen akeh wong urip mlarat.
3. Lan katelu, jutya (kajahatan). Ora bisa dipungkiri yen kejahatan katon ing endi-endi. Sing Jaman Kalabendu sing nggegirisi bakal ditinggal. Kita bakal mlebu ing Jaman Kalasuba sing pas karo munculé Ratu Adil, Isa Almasih. Ramalan Jayabhaya dijuluki tokoh penyelamat Sultan Herucakra utawa Satria Piningit.
Saka 25 sabda kode Jayabhaya, bisa uga Satria Piningit minangka sabda sandi nomer 14 sabda kode Pasopati.
Tembung sabda kode asli Jayabhaya ing basa Jawa yaiku :
Miyos loji nggayuh kasampurnan/amratelaake jejeging bawono/kang kajatene suwung/amang Allah kang kagungan Ratu mono dudu sawung/among cukup anglungguhi/ngrekso budaya jiwaning bangsa/tansah mencorong cahyane/luwung mangkono tinimbang asor/marga kabanda dening kadonyan.
Maknanipun :
Metu saking kadhaton angsal kamulyan / nerangaken jejegipun Buwana / ingkang sajatosipun kosong / mung Gusti Allah. Ratu iku dudu jago tarung / mung cukup ngenggoni kamulyan / njaga kabudayan kang dadi jiwaning bangsa / tansah sumunar cahya / luwih becik katimbang asor / marga kaiket kadonyan.