DURUNG PUNJUL KESELEK JUJUL
DURUNG PECUS KESELAK BESUS
Durung trampil, wis kepingin macem-macem.
Durung njjegos wes lai-lai.
Durung pendeng wes kementhus.
Durung tegen polahe kaya akrobat.
Njjedinge durung kebak kurang uyah.
Ibarat kabeh samubarang menawi dhipun mrantasi utawi dhipun serahaken kaliyan tiyang sanes ahlinipun dhadosaken ngenthosi wedhal bubar dhalah ancur jleplut bisa uga numplek kabeh.
Penyebab wong susah dadi mulya kepenak uripe, kebak pitutur lan piwulang kita asring nemokake ing sekitar kita akeh wong sing ngimpi urip sing mapan, ngarepake urip sing layak utawa paling ora bisa nyukupi kabutuhan saben dinane.
Nanging iki dudu perkara sing gampang utawi gampil, ana perjuangan sing kudu kita lakoni, ana pengorbanan sing kudu kita lakoni, amarga kasugihan sing sejati yaiku asil saka apa sing kita lakoni. Sepira kuate usaha kita, pengaruh lan nemtokake apa sing bakal kita lakoni, sawise usaha sing kita lakoni wis cukup, kita bisa pasrahake marang sing Maha Kuwasa. Dadi, apa sing nyebabake kita angel dadi sugih ?
Apa saka usaha sing kita lakoni, utawa amarga sikap kita sing salah yen kasugihan sing kita ngarep-arep ora bakal ana ing sisih kita. Satemene ing tradhisi Jawa akeh banget pitutur utawa peweling kang bisa kita gunakake kanggo tuntunan urip, wiwit lair nganti mati, para leluhur wis paring pituduh urip. Iki biasane diarani ngelmu titen, ngelmu titen mujudake pakulinan kanggo ngamati fenomena-fenomena sing ana ing masyarakat, sing ana hubungane karo musim, hubungan manungsa lan karo sing Maha Kuwasa, saka kebiasaan kasebut banjur dadi pathokan supaya anak-putu kita ora bareng-bareng. nasib kita sing wis ngalami Lajeng kados pundi pitedah saking para leluhur Jawi, ing ngriki wonten salah satunggaling pitedah ingkang sampun dipunmangertosi dening tiyang Jawi, inggih menika durung pecus keselak besus, paribasan menika limrahipun dipunginakaken kangge paring pitedah dhateng tiyang ingkang nebihi kemiskinan.
Durung Pecus Keselak Besus durung bisa nyambut gawe, nanging kepengin nindakake samubarang. Paribasan menika tegesipun menawi kita taksih nyuwun arta dhateng tiyang sepuh utawi boten gadhah penghasilan, sanget dipun pendhet pepinginan ingkang maneka warni amargi menika badhe ndadosaken mlarat. Menawi dereng gadhah penghasilan, nanging kathah gegayuhan ingkang badhe kagayuh, badhe angsal nabung kangge nyekapi kabetahan sanes ingkang langkung migunani. Supados mboten kagolong kategori penyalah gunaan lare, kita kedah purun mbangun ketrampilan ingkang jumbuh kaliyan minat lan bakat kita supados ketrampilan ingkang dipungadhahi saged dipun apresiasi dening masarakat saha saged paring penghasilan kangge kita.
Sing luwih sithik wong sing ahli babagan katrampilan kasebut, luwih akeh wong sing nggoleki kita, contone saiki sing paling dibutuhake yaiku programer, ahli jaringan utawa sing ana gandhengane karo teknologi, mula gaji sing ditampa bakal luwih gedhe. Senadyan mangkono, kita kudu gelem miwiti saka ngisor, ora bisa langsung nguwasani katrampilan, kudu ana proses, kaya kita kudu mlebu universitas utawa njupuk kursus ing bidang tartamtu supaya keahlian sing kita duwe bisa bener diakoni. Kita kudu sinau saben skill supaya kita kompeten ing bidang kasebut, ujare Saran menika saged dados pangeling-eling supados kita tansah ngasah kaprigelan ing bidang ingkang kita tindakaken supados karya ingkang kita tindakaken mboten remuk dening jaman, kaya unen-enen wes kasebat durung pecus keselak besus.
DURUNG PUNJUL KESELEK JUJUL
DURUNG PECUS KESELAK BESUS
Tegese durung kebak ngelmune kesusu kepengin katon linuwih, durung mumpuni kesusu mbagusi. Sindiran kasebut ketujokake tumrap wong sing kepengin enggal katon moncer (kawentar), ora ketang ngelmu, ketrampilan, apadene kapribadene durung nyukupi babar pisan.
Patrap kaya unen-unen iki aja ditiru, jalaran yen dilakoni bakal dadi rekasanane liyan. Awit suwening suwe kabeh mesthi konangan, apa kang dipamerake durung mesthi kebukten. Nyatane bareng diuji, asil karyane durung mbejaji.