SEJATINING ROSO, SEJATINING URIP
Rasaning roso iku dumunung ana ing sajroning roso.
Ananne ono roso mergo ono rogo.
Rogo di dadekne alat njur ngungkapkeh roso.
Ananne roso sumbere soko sidrotul ruh
Sak obah osik e roso lan rogo di obahno ruh.
Roso ono soko pucuk ing sikil nganti pucuking rambut.
Wujudtipun roso kang johir lan batin.
Njur nylimuti jiwo lan rogo.
Maknanya :
Rasa Sejati Sejatinya Rasa.
Adanya rasa karena adanya jasad.
Jasad di jadikan perantara untuk ungkapkan segala rasa yang ada.
Adanya rasa bersumber dari sidrotul ruh.
Segala pergerakan rasa dan jasad di gerakan oleh ruh.
Rasa itu ada dari ujung kaki hingga ujung rambut.
Menyelimuti jiwa dan raga.
Wujudnya dzohir dan batin.
Rogo sing loro batin sing sambat.
Batin sing loro rogo sing melu loro.
Roso kuwi ora wujud ning kroso.
Roso kuwi ra keno di raba ning nyoto.
Roso kuwi ra keno di deleng njur di rasakno.
Roso biso di rasakno urip ono ing donyo.
Mergo kahanane urip ono ing roso.
Maknanya :
Jasad yang sakit batin yang mengelu.
Batin yg sakit jasadpun ikut sakit.
Rasa itu tidak berwujud tapi merasakan.
Rasa itu tidak bisa di raba tapi nyata adanya.
Rasa itu tidak bisa dilihat hanya bisa di rasakan.
Rasa bisa di rasakan ketika hidup di dunia.
Karna segala kejadian hidup ini duduknya ada di rasa.
SEJATINING URIP ING MANUNGSO.
Rogo roso nyowo sokmo.
Rogo iku wadak yo kang aran jagat cilik ugo alam wadak.
Sak jroning rogo iku ono roso kang aran roso jati yo sejatining roso.
Tegese roso jati roso datan kecampuran dening pangroso nafsu gagasan peng angen-angen.
Kang dumunong ono ing telenging ati yo sanubari papan panggonan rohkani yo roh suci Roh kudos.
Ananing nafsu kesucian kang warno putih.
Nyowo iku aurip yo urip kang kedunungan nafsu abang ireng kuning lan putih.
Nafsu abang pelawangan ono ing talingan kiwo lan tengen utowo pangrungu. Makartine ono ing ilining getih warno abang.
Nafsu ireng pelawangan ono ing tutok ing pangucap.
Makartining ono ing puser utowo wadok.
Nafsu kuning pelawangan ono ing mripat kiwo lan tengen utowo pandulu .
Nafsu putih pelawangan nafas grono utowo panggondo makartining ono ing tembusing mbon-mbonan sarto telenging ati.
Nafsu 4 kang bedo warno iku ugo bedo watak lan bedo asifat lan bedo-bedo kesenengane.
Urip ing manungso kaperang ono 2 (loro).
Uripe jasmani ugo rohkani.
Uriping jasmani ora langgeng tansah owah gingsir hanyokro manggilingan.
Bedo uriping sak jroning roso rohani.
Roso iku langgeng tan kenaning pati ing donyo lan ahkerat utowo alam langgeng.
ROGO ROSO NYOWO SOKMO
Rogo iku wadah yo wadag kang sinebot jagat alit yo bawono alit isi datan bedo jagat ageng kang gumelar iki.
Roso iku roso sejati yo sejatining roso tegese roso jati iku roso datan kecampuran nafsu pangroso gagasan peng angen-angen.
Ananing howo kang suci nafsu kesucian kang warno putih
Papan panggonan roh suci yo Hyang Moho Suci kang sinebot yo rohkani
Mulo roso iku langgeng tan kenaning pati ing donyo lan ahkerat yo bawono langgeng.
Dununge ono ing telenging ati yo sanubari telenging kalbu.
Nyowo iku urip yo ngaurip makartining nafsu 4 abang ireng kuning lan putih
Kang anduweni anafsir 4 yoiku : Banyu, Geni, Angin, Lemah yo sari-sarine bumi.
Sukmo iku sukmo ngalam kang dumunong ono ing alam wadag ke manungso kang sinebot sedulor 4 kalimo pancer yo sedulor 11 ganep ing 12 roh suci yo Hyang Moho Suci.
Urip ing jiwaning manungso ono 2
Antaraning uripe jasmani lan ugo rohkani
Kedunungan howo lan nafsu kang makarti ono ing nafsu budi lan pakarti.
SEJATINE ROSO
Sejatine Roso.
Roso Sing Sejati.
Roso Seneng Iso Dadi Senep.
Roso Senep Iso Dadi Seneng.
Eling Pas Seneng Ojo Kebacut Lali.
Eling Pas Senep Ojo Kebacut Ditangisi.
Tanemno Becik Sing Sejati.
Becik Sing Disenengi Nganti Mati Lan Ora Luntur Kegowo Ombak'e Jaman, Eling Mergo Baguse Iman.
Ingsun teteken Muhammad,
Suro diro Joyodiningrat lebur dening Pangastutiningsun.
Satemene Rukun Iman iku wis ono sajerone Rukun Islam, dadi satemene kang kudu di Imani iku Rukun Islam netepi anane Rukun Iman yaiku :
1. Iman marang Alloh,
2. Kitab-e,
3. Rosul-e,
4. Malaikat-e,
5. Dino Wekasan (Kiamat),
6. Qodlo lan Qodar (Takdir lan Nasib).
Kudu biso kawedar ono sajerone lakune Urip anggone mapakake anane :
1. Syahadat-e,
2. Sholat-e,
3. Poso-ne,
4. Zakat-e lan.
5. Haji-ne,
Dadi Rukun Iman iku dadi dasar anane Rukun Islam.
1. Iman marang Alloh SWT.
Iman marang anane Alloh ora amung sadermo nurut anane tembung jare, kudu biso ngudi dewe dununge Alloh, soko anane Syahadate, yen ngucap anane saksi kudu ngerti ope kang dadi wajib dedege manungso kang diangkat dadi Saksi, weruh dewe ope kang disakseni.
2. Iman marang Kitab-kitab Alloh.
Iman marang Kitab, ora sadermo biso moco lan ngerti terjemahane , kudu biso mawas kang tersurat utowo kang tersirat lan biso mapakake ono Uripe sarto , ngerteni opo kang dimaksud Pangeran nganti ngudunake / jarwakake tuntunan mau, koyo anane blegere Manungso Urip ono Jagad Royo iki, sabab opo kang dadi isine Kitab Al Qur’an Nul Karim mau yo anane isine Jagad Royo iki, sarine dadi Surat Al Fatikah yo anane wujud Manungso sarine Jagad Royo, dadi yen ngaku dedegi Umat Islam tuntunan soko Kanjeng Nabi Muhammad saw, yo kudu gelem ngakoni anane umat liyane kang isih netepi Urip sake anane laku Kitab kang luwih awal, koyo to yen isih ono Umat kang laku uripe netepi Tatanan Slamet sadurunge Kanjeng Nabi Daud as, utowo umate Kanjeng Nabi Daud as, mowo Kitab Jabur, umate Kanjeng Nabi Musa as, mowo Kitab Taurot, umate Kanjeng Nabi Isa as, mowo Kitab Injil, kabeh umat ing ngarsane Pangeran nyuwun anane ke-Slametan-e Urip yo anane Islam, Koyo anane umate Kanjeng Nabi Muhammad saw, kang ke- Islam-anne wus kasampurnakake dene Pangeran, dadi kang kasebut Islam mau anane Umat anggone madep marang Pangerane nyuwun keslametan Uripe, biso kaperang netepi anane Ibadah, Sembahyang tan Sholat katerangake koyo ing ngisor iki :
a. Ibadah, anane Umat madep marang Pangeran sako anane Perilaku kang katindakake saben dinane, koyo wektu Umate Kanjeng Nabi Adam as, nganti satekane Umaate Kanjeng Nabi Daud as, koyo ucape para sesepuh biyen ” Ojo mlaku saliyane tindak kang becik ” , yoiku anane Ibadah.
b. Sembahyang, anane Umat madep marang Pengeran soko anane perilaku lan ucapan (omongan) kang katindakake saben dinane, koyo wektu umate Kanjeng Nabi Daud as, nganti satekane Umate Kanjeng Nabi Muhammad saw, koyo ucape sesepuh biyen ojo among, ngucap saliyane tembung kang apik, yo iku anane sembanyang.
c. Sholat, anane umat madep marang Pangeran soko anane Perilaku, Ucapan lan Angen-angen kang katindakake saben dinane nyuwun anane keslametan dunyo akhirate, koyo ucape sesepuh biyen ojo duwe angen-angen saliyane angen-angen kang becik, yoiku anane Sholat.
Dadi anane Umat madep marang Pangeran netepi agomone kabagi anane soko tindak laku saben dinane ono 3 (telu) perkoro koyo ing ngisor iki
1. Ibadah, yo Tingkahlaku dadi dasar Sembahyang ;
2. Sembahyang, yo anane Ucapan (omongan) dadi dasar Sholat;
3. Sholat, yo anane Angen-angen, jejege sake anane Sembahyang lan Ibadah.
Iman marang Kitabe Pangeran iku ono
a. Kitab kang tinulis yo anane Kitab Garing, koyo to Kitab Jabur, Kitab Taurot, Kitab Injil, Kitab AI Qur’an Nul Karim lan sapanunggalane.
b. Kitab kang tersirat yo anane kitab Teles, wujud sak maknane badan saujud kita.
3. Iman marang Rosul.
Iman marang Rosul ing kono koyo iman marang Kitab :
a. Kang Garing, yo anane Kitab-kitab kang tinulis netepi ope anane lumrahe Urip, koyo kang wis kacaritakake ono sajerone Kitabe.
b. Kang Teles, ngerti anane Rosul iku sajatine Roso, sake anane Roso Rasane Urip Pangeran kang katitipake ,marang Umate, kanggo ngudi Jati Diri yo anane dedeg piadege Manungso manunggal marang Roso Urip, yo anane Roso soko Pangeran lan Umate, mengko ono beberane dewe.
4. Iman marang Malaikat.
Iman marang Malaikat, satemene kudu mangerteni yen Urip ing Jagad Royo iki ora dewe, ning akeh kang podo melu urip koyo bangsane lelembut kang pancen nyoto ono, bebarengan anane Pangeran anggone mujudake manungso, kanggo nguji imane manungso dewe-dewe, yen nganti kaliru bakal melu ono uripe lelembut mau, urip ono sajerone Alam Penasaran.
5. Iman marang Jaman Akhir.
Iman marang Dino Akhir yo Dino Pesti, yo anane Dino Wekasan, nyoto yen Manungso iku Urip ono Jagad Royo iki amung sadermo mampir ngombe disilihi Sandangan / Pangganggo, kudu ngerti ope kang dadi Wajibe Urip, Sunahe Urip, Makruhe Urip lan Larangan/Pantangan kanggo njejegi anane Urip kang Sampurno, iki wus ono sajerone Rukun Islam.
6. Iman marang Qodlo lan Qodar.
Iman marang Qodlo lan Qodar, kudu mangerteni yen Uripe Manungso iku katulisake ono sajerone Kitab kang nyoto, Qodlo iku katulis ono sajerone Takdir Urip yo anane Tuntunane Urip ono Jagad Royo, sapo kang biso netepi anane Takdir Uripe bakal nemu Mulyo Dunyo Akhirate, Qodar iku katulis ono sajerone Nasib Urip, jarwane opo kang dialami ono sajerone Uripe, iku wujud soko tindak – laku kang katindakake wus adoh soko anane Tuntunane Urip kang samestine, nyatane yen arep ono opo-opo Pangeran mesti maringi tondo luwih disik, dadi sing Eling biso netepi Takdire, yen Lali yo ono sajerone Nasibe.
Maknane Syahadat, yen karasakake ono sajerone netepi Wajibe Urip kang kudu dilakoni krona Alloh, ono sajerone urip ing Alam Dunyo, yen biso kabeberake iku kiro¬kiro koyo ing ngisor iki :
a. Urip iku umpamane 100% (satus persen) kuwajiban soko Alloh;
b. Syahadat amung ono 95% soko Urip;
c. Sholat amung ono 5% ( limang persen ) soko Urip;
d. Poso amung ono seperapate soko Sholat;
e. Zakat amung ono sapertelone poso;
f. Haji amung ono separohne Zakat.
Ing ngisor iki ono pituture leluhur menowo dedeg wajibe lan larangan kang dumunung ono Rukun Islam kang kudu di Imani kacaritakake koyo ing ngisor iki :
a. Syahadat : Anane Mahayu Hayuning Bawono cilike Keluarga, larangane Madon ;
b. Sholat : Anetepi angen angen kang becik,’ ndedegi Pamikiran kang Agung netepi anane Sastro Jendro Hayuningrat kanggo ngudi laku kang becik, larangane Madat ;
c. Poso : Kuoso nota Rasane Urip, maknane ngerti manowo Urip amung sadermo nglakoni, yen wistiti wancine ora nggowo opo-opo, kabeh anane soko panyuwunan kanggo nyukupi kebutuhan keluargane kang wujud soko ngunggulake Drajat Urip keluargane, larangane Mabuk ;
d. Zakat : Madep mantep marang kuasane Gusti anggone njogo Kanugrahaan lan Rakhmat Pangeran marang barang Pribadi, anane ngluhurake Asmo larangane Main;
e. Haji : Tegen anggone mapakake Roso yo anane kumpule Urip Roso Pribadi marang Kuasane Urip Pangerane, kuoso njogo arum gandane asmo ono sajerone Urip, larangane Maling.
Yen gelem ngudi kaluhurane Urip ing Alam Dunyo tumekane Alam Akhir koyo unine ayat ”Robbanaa aatinaa fid dunyaa hasanataw wafil aakhiroti hasanataw wa qinaa adzaaban naar” , kanti sabenere Manungso kudu mangerteni, lan mapakake opo sabenere Kalimat Syahadat iku, yen ora kaliru koyo kagambarake ing ngisor iki :
” Laa ilaaha illallahu Muhammadur Rasuulullah” ketemu anane :
1. HU mujudake anane Nur Illahi ;
2. Nur Illahi mujudake anane: a. Nur Muhammad,
b. Asma Alloh ono 99 Asmo lan Sifat Alloh ono 20 Sifat;
3. Nur Muhammad, Asmo lan Sifat Alloh mujudake anane Alam Dunyo saisine, yo anane Kitab AI Qur’an Nul Karim bebere wujud dadi Jagad Royo, sarine Kitab Al Qur’an Nul Karim bebere wujud anane Surat Al Fatikah, Surat Al Fatikah wujude makna dadi Badan Jasmani kito yo anane Jagad Dumadi, kang samestine isine Jagad Royo iku podo lan memper karo isine Jagad Dumadi yo anane Badan Jasad yo Badan Jasmani kito.
Ing kono Manungso bakal nemahi anane Urip lan Pati, mangerteni sejatine sopo kang Urip lan sopo kang Mati, biso kaematake koyo ing ngisor iki :
URIP
a. Arahe nunggal nyawiji, anane Tauhit, wujude urip Ikhlas Sabar, koyo anane napas kito, gegambarane nafas wektu ono sajabane irung iku anane HU, yen wis ono sajerone irung nganti tekan gulu iku anane Allah, bareng ono sajerone dodo lan sateruse iku anane Urip kito soko Kanugrahane Pangeran yo biso kasebut wenange Pangeran wus kanugrahake dadi wenange Umat;
b. Sampurnane margo soko ngabekti marang Kaluargane, ngerteni yen Manungso ora biso wujud tanpo anane Bopo-Biyung kang kasebut Pangeran Katon, wujude toto tentrem kasembadan kabutuhane.
c. Mulyane margo wus ketekan kekarepane, wujude biso nunggal marang Jatine Urip soko netepi Pangangen angene nunggal marang panyuwunan ketemu keluhurane yo mapan ono sajerone Baitullah.
